De verhalen, honderd malen

realisatie 2018

Ze zijn stokoud en broos, maar hun ogen staan nog altijd scherp. De ogen die Auschwitz en Sobibor hebben gezien. Het maakt hen uitzonderlijk – steeds uitzonderlijker; nu ze tot de allerlaatste groep levende ooggetuigen behoren.
Verhalen over de oorlog zijn al honderden malen verteld en vastgelegd, maar nooit in het perspectief dat het letterlijk de laatste keer is. In dit project werden drie hoogbejaarde Holocaustoverlevenden op een vernieuwende manier geportretteerd. We vertellen niet hun levensverhaal, maar observeren hun rol als getuige van de oorlog en hoe zij daar op terugblikken. De documentaire laat zien hoe zij standhouden in het leven, hoe ze omgaan met hun kinderen (de tweede generatie) en hoe ze met hun verhalen anderen inspireren.
Een belangrijk aandachtspunt is het fenomeen van het doorgeven van levensverhalen aan de volgende generaties als sociaal cultureel gegeven. Wat betekent het voor de getraumatiseerde, die het leven leeft en het doorgeven als missie op zich genomen heeft? Wat betekent het aanhoren van verhalen voor (jonge) hoorders?

Joodse kinderen in kamp Vught

6 korte en langere documentaires 
realisatie 2007

‘Wat kunnen ze nou met ons doen’
Bijna 1300 joodse kinderen werden in juni 1943 met het kindertransport vanuit het concentratiekamp Vught naar de gaskamers van Sobibor gestuurd. Op deze dvd vertellen acht mensen die de kampen overleefden over de razzia’s, Vught en het transport. Op de dvd staat onder andere een korte documentaire – speciaal voor alle niveaus van het VMBO ontwikkeld – getiteld ‘Wat kunnen ze nou met ons doen?’ Vier ooggetuigen vertellen over hun ervaringen. Hun woorden worden afgewisseld met beelden van vrije, spelende kinderen nu. Dat geeft op een eenvoudige manier een indringend beeld.

De onderliggende interviews zijn te zien bij oorlogsbronnen.nl

Research voor Alle kinderen op transport, 7 mei 2016, en het verhaal van de kindertransporten in brieven: http://anderetijden.nl/aflevering/37/Alle-kinderen-op-transport